Kościół p.w. Wniebowstąpienia Pana Jezusa

Kościół filialny Wniebowstąpienia Pana Jezusa należy do parafii św. Wojciecha w Czerwieńsku. Kościół jest budowlą neogotycką ,zbudowany na miejscu starszego w 1886 roku, remont 1986-87, pośw. 22.12.1945 r. Ceglany, jednonawowy na rzucie prostokąta z trójboczną apsydą od wschodu i kwadratowa wieżą od zachodu.

Historia Nietkowa

Nietków był osadą znaną już zapewne w XIV w. skoro przyjmuje się, że w 1420 r. należała ona do Nicela von Nawenweldera z Nietkowa. Niewątpliwie po opanowaniu Księstwa Krośnieńskiego przez Brandenburgię w 1480 r. stał się własnością Siegismunda von Rothenburg, który był także landwójtem w Cottbus. Od tego czasu rodzina von Rothenburg gromadziła posiadłości, zarówno na prawnym jak i lewym brzegu Odry. Wkrótce należały do niej prawie wszystkie wsie leżące na wschód od Krosna Odrzańskiego. Prawa do zdobytych posiadłości zostały ugruntowane w 1519 r., kiedy król Ludwik Węgierski nadał synom Sigismunda dotychczasowe posiadłości ich ojca w lenno. W 1555 r. do rodziny należały m.in. Osada targowa (miasteczko) Nietkowice, Tarnów, Gronów, Kosierz, część wsi Kukadło, Górzyn, Wełmice, Bytnica. Rodzina ta dzierżawiła także starostwo w Sulechowie. Niebawem nastąpiły rodzinne podziały. W 1564 r. w Nietków i Górzyn należał do Hansa von Rothenburg W 1605 r. wsie te były we władaniu jego syna Hansa Christopha von Rothenburg. Zmarł on krotko przed 1626 r., a jego syn Aleksander ostatecznie pozostał jedynym właścicielem majątku. W 1662 r. prawa lenne uzyskali jego synowie Christoph Georg i Hans Christoph. Po wygaśnięciu rodu von Rothenburg, w 1788 r. ich dotychczasowe dobra zostały sprzedane księciu kurlandzko-żagańskiemu Piotrowi Bironowi. Następnie odziedziczyła je jego córka księżna Paulina Maria Luiza, która wyszła za księcia von Hohenzollern–Hechingen, a w 1838 r. jej syn Fryderyk Wilhelm, ostatni książę Hohenzollern –Hechingen. Ożenił się on w 1850 r. z młodszą od siebie o 31 lat Amalią Schenk von Geyern, która w dniu ślubu przyjęła tytuł hrabiny von Rothenburg. Prawo do majątku po nim oraz tytuł von Rothenburg w 1866 r. uzyskały dzieci Amalii: Fryderyka Wilhelmina Elżbieta, Fryderyk Wilhelm Karl i Wilhelm Fryderyk Ludwig Gustaw, osiadły koło Ostródy.
W 1808 r. z majątku w Nietkowie wydzielono miasto Czerwieńsk, które otrzymało samodzielność prawną oraz władze niezależne od właściciela majątku. W połowie lat trzydziestych XIX wieku w majątkach należących do rodziny von Rothenburg rozpoczęto regulacje, w wyniku których część gruntów została wykupiona przez okolicznych chłopów. W 1872 r. ustanowiono "Fideikomis Polnisch Nettkow", który liczył 9358 ha. Składał się on z folwarków w Nietkowie, Pyrniku, Płotach, Przylepie, Strużce i Radomii, leżących w powiecie zielonogórskim, Chełmka, Buczkowa i Lubięcina w powiecie kożuchowskim, Słupa i Sichówka w powiecie legnickim oraz Piotrowic koło Jaworzna. W 1928 r. fideikomis rozwiązano. Dobra składające się z lasów (liczące ogółem 4635 ha), leżące na terenie obrębów wsi Chełmek, Buczków i miasta Czerwieńsk, poddano pod wspólny Zarząd Leśny w Nietkowie (Forstverwaltung). Grunty orne należące do folwarku Friedrichshof w pobliżu Nietkowa, w Nietkowicach, Buczkowie i Lubięcinie wydzierżawiono. Zawiadywał nimi Urząd Rentowy w Nietkowie, którym kierował ekonom. Liczne parcelacje i sprzedaż dużej części ziem doprowadziły do tego, iż na początku lat trzydziestych XX w. folwark w Nietkowie liczył zaledwie 156 ha gruntów ornych oraz 13 ha łąk, na których hodowano bydło. Kolejny właściciel Nietkowa Fryderyk Wilhelm Karl był trzykrotnie żonaty. Po nim majątek odziedziczył pochodzący z drugiego małżeństwa Friedrich Wilhelm Leopold Konstantin. W 1936 r. Nietków należał do małoletniego Eitela Friedricha hrabiego von Rothenburg.
[Na podstawie wstępu do inwentarza opracowanego przez Tadeusza Dzwonkowskiego]

Historia pałacu:
Siedziba rodziny von Rothenburg w Nietkowie była centrum życia dla całej posiadłości. Brak wzmianek o początkach pałacu w naszej miejscowości. Prawdopodobnie budowa pierwszego tego typu obiektu została rozpoczęta w 1398 roku, kiedy to właścicielami dzisiejszego Nietkowa stała się właśnie rodzina von Rothenburg. Pałac istniał w połowie XV wieku i później w czasach wojny trzydziestoletniej (1618 – 1648). W 1758 roku przebywał w nim król pruski Fryderyk II. W 1788 roku właścicielem dóbr Nietkowa został wspominany Piotr Biron. W 1792 roku rozpoczęto budowę nowej siedziby. Jej wygląd znamy dzięki przedwojennym kartkom pocztowym. Budynek oraz zabudowania gospodarcze znajdujące się wokoło pałacu istniały do końca II wojny światowej.
W latach 30-tych XX wieku odkryto bogate archiwum rodziny von Rothenburg, zawierające mnóstwo dokumentów sprzed 1600r. ale przekazano je do Archiwum Państwowego we Wrocławiu i niestety ślad po nich zaginął. Po 1945r. najprawdopodobniej uległy zniszczeniu...
W 1945 roku pałac, będący w dobrym stanie technicznym, z pełnym wyposażeniem, zajęła Armia Czerwona. Część wyposażenia (m.in. cenne meble, obrazy, rzeźby, zastawy, posągi, dywany) została wywieziona, pozostała reszta została przehandlowana przez Rosjan lub zabezpieczona przez ówczesnych mieszkańców. Żołnierze, opuszczając pałac, podpalili go, by pozacierać ślady rabunku i wandalizmu. Dzisiaj po pałacu nie pozostał ślad. Zachowane zostały: fragmenty pałacowej bramy, muru, fontann oraz park.

Brama wjazdowa

Na terenie parku w Nietkowie zachowała się brama wjazdowa do siedziby rodziny von Rothenburg. W jej filary wmontowano dwie tablice nagrobne z końca XVI wieku. Poświęcono je Hansowi von Rothenburg i jego żonie Benedicte von Breiten Landenburg.

Płyta nagrobna Hansa von Rothenburg † 1577

Wmontowana w jeden z filarów bramy wjazdowej na teren parku pałacowego płyta nagrobna Hansa von Rothenburg, syna Hansa von Rothenburg właściciela Nietkowa i Anny von Rechenberg, zmarłego 21 lutego 1577 roku w wieku 35 lat.

Płyta nagrobna Benedicte von Rothenburg † 1595

Wmontowana w jeden z filarów bramy wjazdowej na teren parku pałacowego płyta nagrobna Benedicte von Rothenburg zd. von Breiten Landenburg, żony Hansa von Rothenburg, córki Christopha von Landenburg i Cecilie von Rothhastin, zmarłej 10 sierpnia 1595 roku w wieku 50 lat i 53 dni. Obie płyty nagrobne ufundowali ich synowie.

Zamknij okno